Over Ons
De Molen is een initiatief van een team gedreven mensen met ruime ervaring in begeleiding van mens en organisatie. Het team zet zich toegewijd in voor mensen, organisaties en maatschappelijke vraagstukken.
‘Deze ontmoetingsplaats is geen bestemming, maar een beginpunt. Ze is een uitnodiging om tot rust te komen, je te ontdoen van wat niet meer dient, en te luisteren naar wat werkelijk van waarde is. Niet om te vluchten, maar om wakker te worden.’
— Theo Lankamp over Ancien MOULIN de la FOSSE
Theo Lankamp
Theo Lankamp (1957) is de founding father en ‘hoeder’ van Ancien MOULIN de la FOSSE
-
Theo Lankamp (1957), is founding father en ‘hoeder’ van Ancien MOULIN de la FOSSE. Het idee voor deze plek ontstond in de wildernis van Zuid-Afrika, waar de kracht van de natuur onmiskenbaar was. Na een zoektocht in Frankrijk en Schotland vond deze plek hem in 2012. Een oude generaal uit het Franse leger vertrouwde hem het domein toe. Met respect voor deze nalatenschap transformeerde Theo de plek tot wat deze nu is – een missiegedreven ontmoetingsplaats om ‘thuis’ te komen.
Theo’s geloof in de kracht en puurheid van de mens maakt hem tot een echte ‘in beweging-brenger’. Zijn scherpe waarnemingsvermogen en luisterend oor stellen hem in staat anderen te ondersteunen, terwijl hij kritisch naar de wereld kijkt. Hij moedigt ons aan om verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf, elkaar en de aarde met de wijsheid van de natuur als voedingsbodem. Theo eert de plek en biedt anderen de ruimte om vanuit deze omgeving bij te dragen aan een betere wereld.
Zijn erkenning met de Erasmus MC penning in 2012 voor zijn rol bij Koers '013 van het Erasmus MC, benadrukt zijn impact als transitieregisseur. Met zijn ervaring als bestuurder, adviseur en coach blijft hij altijd gefocust op heldere diagnostiek als basis voor vernieuwing.
Theo heeft een achtergrond in de klinische- en organisatiepsychologie aan de universiteit in Leiden.
‘In beweging-brenger’
David Kombrink
David Kombrink (1973) heeft een voorliefde voor het ogenschijnlijk nutteloze.
-
David Kombrink (1973), heeft een voorliefde voor het ogenschijnlijk nutteloze. Hierin schuilt vaak de inspiratie, intrinsieke kwaliteit en bezieling. Dit kan bij uitstek tot uiting komen in de werelden van wetenschap, kunst & cultuur en sport.
De natuur heeft in beginsel ook geen nut: de natuur is. Een plek die rust en ruimte biedt midden in de natuur is tegelijkertijd dienend om inspiratie op te doen, tot nieuwe inzichten te komen, je met jezelf en anderen te verbinden en scherp te krijgen wat nodig is om te doen.
David heeft zich in de afgelopen 25 jaar beziggehouden met mensen in organisaties. Dit bracht hem op tal van plekken in binnen- en buitenland. Transformatie van de leiderschapscultuur en de mens achter de professional zijn de rode draad in zijn werk.
De wereld is in versneld tempo aan het ontwaken. De oude wereld is langzaam aan het afbrokkelen en de contouren van een nieuwe wereld worden zichtbaar. Dat heeft hem er mede toe aangezet om in 2017 Morpheos te starten met bewustzijn als startpunt voor transformatie. Of zoals voetballegende Johan Cruijff ooit zei: “Je gaat het pas zien als je het door hebt.” Dit biedt een basis om het goede te doen.
David heeft een achtergrond in kunst & cultuur wetenschappen en economie & management aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ook heeft hij onderzoek gedaan naar inspiratie in werk en organisaties.
‘Liefhebber van het ogenschijnlijk nutteloze’
Cécile Ex
Cécile Ex (1965) beweegt zich met natuurlijke vanzelfsprekendheid tussen het tastbare en het onzegbare.
-
Cécile Ex (1965), beweegt zich met natuurlijke vanzelfsprekendheid tussen het tastbare en het onzegbare. Haar benadering geeft subtiliteit ruimte, maakt aandacht voelbaar en creëert beweging waar eerder verstarring was. Haar denken is gelaagd, haar doen precies, haar voelen onmisbaar.
Opgegroeid in een gezin van vijf dochters en twee tweelingen, was creativiteit net zo vanzelfsprekend als ademen. Ze studeerde bedrijfseconomie, met focus op de samenhang tussen mens, organisatie en maatschappij. Wat haar aantrok waren niet zozeer de cijfers, maar de verhalen die erachter schuilgingen.
Als organisatieadviseur doorgrondt Cécile de dynamiek van verandering en ziet ze structuur én emotie, systemen én mensen daarbinnen. Maar wie Cécile écht wil begrijpen, moet ook naar haar artistieke werk kijken. Haar liefde voor creatie is een stille kracht die alles doordrenkt van wat ze doet. Het is een vorm van luisteren zonder woorden. Haar weefkunst verbindt het tastbare van draad en kleur met het immateriële van gevoel en betekenis.
Cécile gelooft dat context ertoe doet en schoonheid een noodzaak is. Haar werk - of het nu in een vergaderruimte is of aan een weefgetouw - nodigt uit tot vertraging, verdieping, tot echte beweging. Ze verbindt werelden van mens en systeem, van vorm en betekenis, van toen en straks en is een reisgenoot op de weg naar bewustwording en transformatie.
Cécile heeft bedrijfseconomie gestudeerd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en een organisatie advies opleiding bij SIOO.
‘Wever van Werelden’
Sven Signe
Sven Signe (1992) is een levenskunstenaar. Zijn expressie komt voort uit een diep verankerd innerlijk leven.
-
Sven Signe (1992) is een levenskunstenaar. Zijn expressie – via schilderen, schrijven, fotografie, poëzie, meditatie en samenkomsten – komt niet voort uit een drang tot productie, maar uit een diep verankerd innerlijk leven. Creatie is voor hem een natuurlijke uitademing, eerder een manier van zijn dan van doen. Hij leeft samen met zijn vrouw Nina en hun zoon Elaia in een bewust gekozen ritme waarin eenvoud, liefde en zuivere intentie centraal staan. Hoewel hij zich niet bindt aan een specifieke leer of religie, ademt zijn levenshouding de geest van het Boeddhisme: bewuste aanwezigheid, mededogen en een diepe verbondenheid met het moment.
Zijn uiterlijk - een slanke gestalte met sierlijke tatoeages, sieraden en sandalen - kan bij een eerste indruk enige verwondering of terughoudendheid oproepen, maar die verdwijnt als je zijn open blik en rustige aanwezigheid ervaart. Sven ziet ook zijn kunstenaarschap als een vorm van meditatie. In alles wat hij doet, staat het proces voorop. Hij kijkt kritisch, maar realistisch naar een wereld waarin materiële drang en digitale ruis de boventoon voeren.
De natuur is voor hem geen decor, maar een levend organisme waarin hij zich opgenomen weet. Dagelijks begint hij in stilte, met meditatie bij het ochtendgloren. Hij creëert met precisie en overgave, en laat zich leiden door wat klopt, niet door wat hoort. Zelfs wanneer het praktische leven om helderheid vraagt of hij tijdelijk het overzicht verliest, blijft hij luisteren, naar het leven als gids, naar de stilte als raadgever.
‘De stilte als raadgever’